Gerçekleştirilemeyen o kadar çok hayal var ki..
Geçen gün biraz düşündüm de, insan zamanla benliğinden vazgeçiyor, çoğu kişi "ruh orospusu" diyebileceğimiz bir şey oluyor aslında. Herkese söylenen aynı sözler, ve daha önce başkalarına söylendiği için değerini yitiren kelimeler..
Hayat seni buna mecbur kılmıyor, insanların hayatına çok fazla kişi girebilir, çok fazla aşk çok fazla duygu hissedilebilir, ama kelimeler daima yetersiz ve az sayıda kalıyor hissetmeyi başardıktan sonra.
Kelimelerin yetersizliğini yetersiz kelimelerle anlatmak
İnsanlar hayal ediyor, yapmak istiyor, söz veriyor.. Eskiden neler hayal ettiğimi düşündüm, neler istediğimi. Ne çabuk değişmiş istekler, insanlar, ne çabuk yön değiştirmiş hayatlar, sevgiler, farkına bile varamamışım vazgeçtiğim kişinin "ben" olduğunun.
En çok garibime giden de hissedilenlerin unutulabilmesi. Ben de yaptım, çok yaptım hatta, nasıl başarıldığını hala bilmiyorum, nasıl başarabildiğimi de hala bilmiyorum, şu anda hissettiklerimin hiçbir zaman geçmesini istemiyorum mesela, ama eskiden hissederken hiç bitmeyeceğini düşünürdüm, şimdi sadece kaybetmekten korkuyorum öyle hissetmek yerine..
Ama yine de düşünüyorum da, insanın hayatta istediğini elde etmesi kolay, yeter ki bunun için ağlamak yerine kendini bilip ona göre hareket etsin. Sen hayatında olanlardan mutlu olmayı bildikten sonra seni mutlu etmeyi bilen bir şeyleri yakalayacak görüş açısına kavuşuyorsun ve mutluluğu kendine çekiyorsun. Test edildi, onaylandı =)
0 kişi tuzlamış: